Patron naszej parafii

Św. Karol Boromeusz

Urodził się 3 października 1538 roku na zamku w Arona, położonym malowniczo na zachodnim brzegu Lago Maggiore. Był synem Gilberta i Małgorzaty z Medici, która była siostrą Papieża Piusa IV. Boromeusze przybyli do Toskanii ok. r. 1370. Ojciec św. Karola wyróżniał się prawością charakteru, głęboką religijnością i miłosierdziem dla ubogich. Zawsze był dla Karola ideałem życia chrześcijańskiego. Św. Karol miał zaledwie 7 lat, kiedy biskup Lodi, kardynał Simonetta, dał mu suknię klerycką, przeznaczając go w ten sposób do stanu duchownego.

Orazio Borgianni, San Carlo Borromeo

Kiedy Karol miał 9 lat, zmarła mu matka. Ojciec miał wtedy 36 lat. Dla wychowania 6 dzieci ożenił się po raz drugi z markizą Taddeą del Verme. Dla zapewnienia Karolowi odpowiednich dochodów w 12 roku życia został mianowany opatem w rodzinnej miejscowości – Arona. Święty młodzieniec nie pochwalał tego zwyczaju i wymógł na ojcu, że dochody z opactwa przeznaczano na ubogich, bowiem zrzekł się ich dobrowolnie. Pierwsze nauki pobierał Karol na zamku rodzinnym w Arona. Musiał mieć dobrych nauczycieli, skoro po ukończeniu studiów w domu mógł iść zaraz na uniwersytet w Pavii, gdzie studia zakończył podwójnym doktoratem z prawa kościelnego i cywilnego (1559). W roku 1559 papież Pius IV zabrał go do Rzymu i mianował protonotariuszem apostolskim i referentem w sygnaturze. W 1560 r. Karol zostaje mianowany kardynałem, czyli księciem Kościoła. Miał wówczas zaledwie 22 lata. W tym samym roku został mianowany administratorem archidiecezji mediolańskiej z obowiązkiem pozostawania w Rzymie. W następnych latach papież mianował go kardynałem-protektorem Portugalii, Niderlandów (Belgii i Holandii) oraz katolików szwajcarskich, nadto opiekunem wielu zakonów i archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie. Święty traktował swoje obowiązki poważnie, a dochody przeznaczał hojnie na cele dobroczynne i kościelne. Sam żył ubogo jak mnich. Święcenia kapłańskie przyjął dopiero w roku 1563, gdy miał 25 lat. Tegoż roku otrzymał sakrę biskupią, a w roku następnym paliusz metropolity. Po śmierci Piusa IV Karol opuścił Rzym i zajął się pasterzowaniem w swojej diecezji mediolańskiej. Archidiecezja liczyła wówczas 46 kolegiat, 753 parafie, 1421 kościołów filialnych i 926 kapelanii. Było 3352 kapłanów, 2114 zakonników i 3400 sióstr zakonnych oraz 740 szkół parafialnych. Nowy pasterz zabrał się z całą energią do pracy. W roku 1564 otworzył wyższe seminarium duchowne, w kilku innych miastach seminaria niższe. Dla przeprowadzenia koniecznych reform i uchwał Soboru Trydenckiego (1545-1563) zwołał aż 13 synodów diecezjalnych i 5 prowincjalnych. Kiedy w roku 1582 została przeprowadzona reforma mszału i brewiarza, zdołał obronić dla swej diecezji obrządek ambrozjański, jaki tutaj był w zwyczaju od niepamiętnych czasów. Gdy za jego pasterzowania wybuchła w Mediolanie kilkukrotnie epidemia, Święty nakazał otworzyć wszystkie spichlerze i rozdać żywność ubogim. W czasie zarazy ospy, która pochłonęła ponad 18 000 ofiar, zarządził procesję pokutną. Szedł ulicami Mediolanu boso. Św. Karol diecezję swoją postawił na takich wyżynach, że dotąd jeszcze należy do najlepiej prowadzonych. Największą jednak zasługą Świętego był Sobór Trydencki. Dyskutowano na nim o wszystkich prawdach wiary, atakowanych przez protestantów i gruntownie je wyjaśniano. Jego przyspieszenie i szczęśliwe zakończenie mogły mieć miejsce dopiero dzięki zaangażowaniu św. Karola. Większość jego uchwał wyszła z wielkiego serca kapłańskiego Boromeusza.

Stargany przedwcześnie nadludzką pracą poszedł Święty po nagrodę do Pana w 46-tym zaledwie roku życia. Zmarł 3 listopada 1584 roku ok. godziny 21. Papież Paweł V ogłosił go Świętym w roku 1610, wyznaczając na dzień jego dorocznej pamiątki 4 listopada. Papież błogosławiony Jan XXIII nakazał umieścić jego posąg w bazylice św. Piotra w Rzymie. Ciało wielkiego biskupa spoczywa w krypcie katedry mediolańskiej, pod ołtarzem głównym. Święty leży w kryształowej trumnie w szatach pontyfikalnych.

Św. Karol Boromeusz należy do czołowych postaci Kościoła katolickiego. Dla wielu biskupów był wzorem idealnego pasterza. Święty pozostawił po sobie wiele pism, wśród których przeważają listy, instrukcje i zarządzenia. Imię św. Karola nosi Ojciec Święty Jan Paweł II. Św. Karol jest patronem Rzymskokatolickiej Parafii przy ul. Pułaskiego, parafii papieskiej.